Charlotte Wells ผู้กำกับมากฝีมือเลือดสกอตเปิดตัวภาพยนตร์เรื่อใหม่ที่พร้อมร่ายมนต์สะกดผู้ชมทั่วโลกให้หลุดลอยเข้าสู่ห้วงอารมณ์อีกครั้งในชื่อ Aftersun นำแสดงโดย Paul Mescal และ Francesca Corio ดาราเด็กวัย 9 ขวบ โดยบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อม่ายและลูกสาวตัวน้อยของเขาที่ไปเที่ยวช่วงวันหยุดฤดูร้อนแบบเรียบง่ายในตุรกี ซ้อนทับกับเหตุการณ์ที่ผู้เป็นลูกสาวเติบโตขึ้นเป็นแม่คนแล้ว
เรียกได้ว่าภาพยนตร์ของ Wells เปรียบดั่งระลอกคลื่นพลิ้วไหว และระยิบระยับเหมือนสระว่ายน้ำที่ดูพิศวง วิธีที่ Wells จับอารมณ์และช่วงเวลาโดยไม่ใช้ความพยายามหรือยัดเยียด ทำให้นึกถึงงานของ Lucrecia Martel โดยเธอแค่ปล่อยหนังของเธอให้เป็นธรรมชาติ เหมือนกับเรื่องสั้นง่ายๆ ที่เต็มเปี่ยมด้วยรายละเอียด ภาพสะท้อน และความอ่อนโยนของความสัมพันลึกซึ้ง
Aftersun เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็กที่ถูกฉายซ้ำในความคิดของเมื่อโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในตอนนั้นความหมายที่ซ่อนอยู่อาจยังไม่กระจ่าง แต่ตอนนี้มันได้ถูกเปิดเผย หรืออาจสร้างขึ้นโดยจินตนาการที่ความทรงจำอยากให้เป็น ผลลัพธ์คือความเจ็บปวดที่ผสมกับความขมขื่นได้อย่างลงตัว
การแสดงของ Paul Mescal นั้นยอดเยี่ยมไร้ที่ติ และเป็นส่วนที่อุ้มชูภาพยนตร์เรื่องนี้ให้โดดเด่น เรียกได้ว่าเป็นการแสดงที่มีเสน่ห์และเป็นธรรมชาติอย่างที่สุด ถึงแม้ตลอดทั้งเรื่องส่วนใหญ่ของภาพยนตร์ไม่มีอะไรที่น่าทึ่งเกิดขึ้น แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้วให้ผู้ชมได้ดื่มด่ำอย่างเต็มอิ่ม
ในขณะที่ Corio เธอไม่ได้ทำตัวแก่เกินวัยหรือการแสดงแบบ Tatum O’Neal; เธอตอบสนองต่อการหยอกล้อหรือแชทสบายๆ ของ Mescal อย่างเป็นกันเอง โดยไม่เคยทำตัวน่ารำคาญหรือน่ารักเลย ความสามัคคีของพวกเขาเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์เช่นเดียวกับวิธีที่พวกเขาได้รับการกำกับโดย Wells
และทั้งหมดนี้มีโครงสร้างในแง่ของการย้อนอดีตผ่านตัวตนที่โตเต็มวัยของ Soph ที่มีไหวพริบดี ซึ่งค่อนข้างแตกต่างจากวิธีจัดการอุปกรณ์สร้างเฟรมนี้ตามปกติ การเดินครั้งสุดท้ายของ Calum จาก Soph ในความทรงจำของเธอ ไปตามทางเดินในสนามบินที่ดูเหมือนจะนำไปสู่ไนต์คลับจริงๆ เป็นสิ่งที่น่าประทับใจ เป็นอะไรที่น่ายินดี
ดังนั้นสำหรับบรรยากาศช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่หลากหลายอารมณ์อาจเข้ามาเยือนจิตใจคุณอย่างไม่ทันตั้งตัว Aftersun คือภาพยนตร์ที่จะช่วยโอบกอดคุณไว้อย่างอบอุ่น แต่ก็ไม่ได้ทำให้คุณมองโลกในแง่ดีเกินไปดั่งเทพนิยาย